Op een dag dat twee totaal verschillende natuurliefhebbende mensen me vertelden dat mijn serie random photography hen aanspreekt, want ‘down to earth’, en ‘combi industrieel en lijnenspel’ vond ik het een mooi moment voor een blogje.
Tot afgelopen jaar volgde ik ter inspiratie bij collega fotograaf Else Kramer een jaartje ’Anders Kijken’.
Lekker random fotograferen!

Meerdere keren dwaalde ik, samen met een andere fotograaf, of gewoon heerlijk in mijn eentje, over de NDSM werf in Amsterdam. “De voormalige scheepswerf aan de IJ-oever waar thans een ‘selfmade city’ groeit met honderden kunstenaars, creatieve bedrijven, duurzame ondernemers, bijzondere woningen, innovatieve cultuur en media, verrassende horeca en vernieuwende events, op het land en op het water. NDSM is het nieuwe brandpunt voor creatieve stedelijke energie” aldus de website.
Misschien wel de meest inspirerende plek die ik in de afgelopen jaren heb ontdekt.
Gisteren was ik er nog – juist op het moment dat de grootste en mooiste bloedrode zon onder ging boven/op/in/achter het IJ.
Geen camera zou die schoonheid kunnen pakken. Zo’n beeld sla ik – samen met de metatags van de beleving – op in mijn hoofd, op mijn persoonlijke ‘geheugenkaart’ – undeletable.

De NDSM werf ademt een energie die mij altijd direct te pakken krijg zodra ik het terrein op rijd.
Het wemelt er van de creativiteit en verbinding en dat voel je!
Vorig jaar maakte ik daar tijdens ‘Anders Kijken’ de serie ‘Connected’ – een reeks foto’s van leidingen, draden en contacten.
Ouwe shit, in de meest fantastische kleurencombinaties.

Zoals het daar allemaal staat, ligt, hangt en bungelt, vertelt het verhalen uit lang vervlogen tijden.

Stroomdraden.

Energiegeleiders naar het hier en nu ….

Na een warme aanbeveling van een collega stond het hoog op mijn verlanglijst!
Vorige week bezocht ik daarom, op doorreis naar Denemarken, in de prachtige stad Hamburg, het foto- en kunstmuseum Deichtorhallen.
Wie deze zomer nog die kant op gaat kan ik zo’n museumbezoek van harte aanraden.
Nog tot 6 september zijn fotowerken te zien van o.a. de New Yorkse fotograaf Phillip Toledano.
Drie indringende fotoseries lieten me bij het verlaten van het museum nog lang niet los.

In de serie ‘Phonesex’ portretteert Toledano in woord en beeld gewone mensen, met een dagelijks leven, die de kost verdienen met ‘phonesex’.
De combinatie van sterke beelden, mensen in hun natuurlijke omgeving, die tegelijk vaak ook hun ‘werkomgeving’ is, en een korte beschrijving van hun motivatie of meest bijzondere situatie die zij in hun werk hebben meegemaakt, gaf een bijzondere inkijk in het leven en werk van deze mensen.

De serie ‘ Days with my father’ toont een fotodagboek van de laatste drie levensjaren van Toledano’s zieke, dementerende vader.
Ontroerende, grappige en aangrijpende beelden geven een intiem inkijkje in de zorg van een volwassen zoon voor zijn vader … en in hun gedeelde geschiedenis.

Die geschiedenis krijgt nog eens extra kracht en dimensie, in wat mij betreft de meest indringende fotoserie ‘When I was six’.

Als Toledano 6 jaar oud is komt zijn 9-jarige zusje op tragische wijze om het leven. Het gebeurde, het leven ging door tot Toledano enkele jaren geleden, na het overlijden van zijn ouders, een doos vond. Een doos met tastbare herinneringen aan zijn zusje Claudia, verzameld door zijn ouders na haar overlijden. In een subtiele, haast snijdende fotoserie neemt Toledano de kijker mee door de inhoud van de doos en dicht op de huid kun je het verdriet om het verlies van dit kind bijna aanraken.
Wie kans ziet deze tentoonstelling te zien heeft ‘geluk’ …

Het nieuwe jaar begon met een mooie opdracht; fotografie voor de website van Werkende Weg.
Zo’n lekkere lastminute opdracht, foto’s die eigenlijk gisteren klaar hadden moeten zijn. Met de vrouwen achter Werkende Weg sprak ik, op zo’n ontzettend grijze natte januari-ochtend, af op het Museumplein in Amsterdam. Verzetten vanwege het weer was geen optie, het moest immers gisteren af zijn.
Tussen de buien door, met en zonder paraplu schoten we buiten portretten in diverse poses, waarna we onze toevlucht zochten in het Stedelijk Museum.
Daar kwam het aan op creativiteit en bood de creatieve filtermodus van mijn geweldige Olympus E-M1 mogelijkheden. Zo werd een museumbezoekster, die even op een bankje haar Facebook zat bij te werken, zelf onderdeel van de omgeving. Art in art.
Altijd mooi en inspirerend als wat vooraf een standaard opdracht leek, iets nieuws en verrassends oplevert, waar zowel de fotograaf als de opdrachtgever enthousiast over zijn. Daarom dank Marret en Susanna, een mooi resultaat van onze plezierige samenwerking!
Een nieuw idee is geboren, binnenkort nog maar eens terug naar dit of een ander museum. Wordt vervolgd…

Zo op het einde van het jaar een gepast moment om terug te blikken op een aantal mooie opdrachten die ik met Clickflash heb mogen uitvoeren voor diverse zakelijke en particuliere opdrachtgevers. Het was het jaar waarin Clickflash Photography toe was aan een total makeover, een nieuwe website, een eigen gezicht!

Ook andere bedrijven en organisaties ontwikkelen zich en maken nieuwe of vernieuwde websites die vragen om nieuwe beelden. Voor een aantal opdrachtgevers mocht ik afgelopen jaar de fotografie verzorgen voor de website. Nieuwsgierig? Kijk dan eens bij Qpido, Nenachi of Basisschool de Lichtboei.

Een heel aantal families vond haar weg naar Clickflash en liet zichzelf in een ongedwongen alledaagse omgeving portretteren. Dit leverde kleurrijke fotoreportages op en niet onbelangrijk, veel tevreden klanten.
Als ik op LinkedIn kijk valt me keer op keer op, dat slechts een handjevol mensen er voor kiest om een goede profielfoto van zichzelf te plaatsen. Wie dat wel doet kan doorgaans rekenen op positieve reacties en als ik dan op fotografiegebied een wens voor 2015 heb, dan zou ik wensen dat meer mensen de stap zetten om een goede serie profielfoto’s van zichzelf te laten maken.
Jij bent zelf je eerste visitekaartje! Express yourself, een sprekende foto is vaak al het halve werk…

En dan was er nog TEDx Almere, een geweldig initiatief in mijn eigen stad. Als fotograaf in het Core Team was ik betrokken bij de organisatie en uiteindelijk heb ik dit event mogen vastleggen in een fotoreportage. Ook voor TEDx Almere 2015 ben ik van de partij!

Dit jaar sluit ik op fotografiegebied af met twee bijzondere foto-opdrachten die me zeer na aan het hart liggen. Naast de fotografie (of eigenlijk andersom) werk ik al jaren met hart en ziel bij Spirit Jeugd en Opvoedhulp en zet ik mij op verschillende manieren in voor het zoeken naar geschikte pleegouders, voor kinderen die tijdelijk niet thuis kunnen wonen. Super belangrijk en hard nodig als het even niet anders kan. Begin december, in de aanloop naar Sinterklaas was er een grote crossmediale wervingscampagne voor nieuwe pleegouders. Een onderdeel daar van waren levensgrote digitale abri’s op alle Amsterdamse metrostations, waarvoor ik de fotografie mocht doen.
En eerlijk is eerlijk… als overal in de stad, twee weken lang, op meer dan 30 abri’s je foto’s zo groot(s) in beeld komen… mijn hart klopte er ietsje sneller van. Weliswaar niet levensgroot, maar wel om een indruk te krijgen kun je hier de abri commercial bekijken.
Wordt vervolgd… zeg ik stiekem.

Na ruim 5 jaar heb ik deze maand mijn taak als fotoredacteur van SPIRIT, magazine voor protestants Almere neergelegd. Heel wat coverfoto’s waren van mijn hand en met een super ‘TeamSpirit’, zoals de redactie zich noemt, hebben we inmiddels bijna 50 uitgaven gemaakt. Ik was er bij vanaf het prille begin. Nu ik dat stokje over draag levert mij dat voor 2015 flink wat extra tijd op… tijd die ik graag besteed aan het maken van mooie foto’s.
Ik heb er nu al zin in …